Her şeyi bitirmeyi düşünüyorum.
Bir kere insanın aklına geldi mi bir daha gitmiyor bu
düşünce. Sürekli hatırlanıyor. Zihinde oyalanıyor. Hayata hükmediyor.
Yapabileceğim pek bir şey yok. İnanın bana. Kurtulamıyorum bir türlü. İstesem
de istemesem de hep orada. Yemek yerken. Yatakta. Uyurken. Uyandığımda. Hep
orada. Her an.
Aklıma geleli uzun zaman olmadı. Yeni bir düşünce ama
eskiymiş gibi geliyor aynı zamanda. İlk ne zaman geldi aklıma? Peki, ya aslında
benim aklıma gelmediyse ve tam olarak gelişmeden önce tohum halinde zihnime
yerleştirildiyse? Dile getirilmemiş bir düşünce sahte bir düşünce midir? Belki
başından beri biliyordum. Belki başından belliydi böyle olacağı. (sf. 7)
