Oturduğum cafede MFÖ’den “Bodrum Bodrum” çalıyor, Bodrum’da, hafta içi sadece yerlilere hitap eden bu mekanda şarkının zamanlamasını epey anlamsız buluyorum, buradaki insanların hemen hepsi Bodrum’dan bir şekilde şamar yemiş gençler ya da bir şeyler hakkında huysuzlanan emekli insanlar. Hiçbiri şarkıya eşlik etmeye gerek duymuyor, benim dışımda. Nasıl anlatsam, nereden başlasam diye mırıldanıyorum. Yeni elime geçen kitabımı açıp ilk paragrafını okumaya başlıyorum. Henüz ilk paragrafın son cümlesinde şöyle yazıyor;
“Aklıma MFÖ’nün unutulmaz şarkısı “Bodrum Bodrum”
geliyor, “Nasıl anlatsam, nereden başlasam” sözleriyle aklımda ve ruhumda yer
eden şarkı. (sf.10)
